Ein natt drømte eg at eg gikk sammen med Herren på en strand. Medan me gjekk der, kom mange bileter frå livet mitt til syne som lysglimt på himlen over oss. I kvart av bilete såg eg avtrykk av føtter i sanden. I biletene av dei gode stundene kunne eg tydeleg sjå avtrykket av to par føtter som gjekk ved sida av kvarandre. Men i dei vanskelege stundene, da eg hadde det ondt og var redd, eller var fylt av sorg og mismot, var det bare eit par fotavtrykk i bilete.
Dette forstod eg ikkje, så eg sa til Herren: Du lovde meg, Herre, at viss eg fulgte deg, ville du alltid gå sammen med meg. Men då livet mitt var på det aller vanskelast, var det bare eit par fotspor å sjå. Kvifor var du ikkje hjå meg då eg trengte deg aller mest? Herren svarte: Mitt kjære og dyrebare barn! Eg elskar deg og ville aldri forlate deg. Dei gangene det bare var eit par fotspor i sanda, det var då eg bar deg i armene mine.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar